دیر یا زود
باید خوشه های گندممان را دسته کنیم
چون زمانی می رسد که باید این دسته ها را با خودمان ببریم
باید به سفری در آن طرف ابدیت برویم
و شاید آن روز
همین گندم ها
تنها توشه ی ما باشد
روزگاری ست در این گندم زار زندگی می کنیم
و گندم می کاریم
و گندم درو می کنیم
تا زمانی که وقت سفرمان فرا رسید بارهایمان را بسته باشیم
تنها یک چیز...
بی چاره کسانی که لابه لای هیاهوی گندم ها
گم شدند و یادشان رفت
که خوشه هایشان را دسته کنند
.
.
.
موضوع مطلب :
